Als al onze tuinen samen het grootste natuurgebied van Nederland vormen, verdienen ze dan niet dezelfde bescherming als onze nationale parken? Want hoe vaak zie je niet dat een tuin met bijzondere bomen en planten in een levenloze woestijn verandert nadat de oorspronkelijke bewoner is overleden?

Het resultaat van tientallen jaren zorg, liefde en aandacht voor alles wat groeit en bloeit, verdwijnt letterlijk onder grote, betegelde terrassen, een gazon met trampoline en zwembad, en strakke borders met cortenstalen bakken en wat siergrassen. Want voor werken in de tuin heeft de moderne mens geen tijd.

In vergelijking met die oude, verwilderde tuin levert zo’n moderne, functionele tuin nauwelijks een bijdrage aan de biodiversiteit, terwijl juist daar de prioriteit zou moeten liggen.

Zou het daarom geen goed idee zijn om op lokaal niveau in kaart brengen welke tuinen bijzonder waardevol zijn? Een soort inventaris van het groene erfgoed, maar dan voor particuliere tuinen. Want als we dat eenmaal weten, kunnen we er een beschermde status aan toekennen en voorkomen dat ze bij een wisseling van eigenaar verloren gaan.